Gorące wiadomości

Jak rozpoznać depresję?

Przygnębienie, smutek, nadmierna płaczliwość, bezsenność... Wiele osób, które zaobserwowały u siebie tego typu objawy zastanawia się, czy są one równoznaczne z depresją, czy może jest to tylko spadek formy. Jak zatem rozpoznać depresję? Jakie są jej rodzaje i przyczyny oraz kiedy niezbędna wydaje się konsultacja u specjalisty? Na te pytania odpowiada Sławomir Wolniak, lekarz specjalista psychiatra, ordynator Kliniki Wolmed w Dubiu k. Bełchatowa.

Depresja jest chorobą, która nie pojawia się z dnia na dzień. Rozwija się stopniowo poczynając od problemów ze snem, zaburzeń łaknienia, utraty wagi ciała i ogólnego przygnębienia. Do tzw. ?osiowych? objawów depresji należą: obniżony nastrój i napęd, utrata zainteresowań i zadowolenia, spadek zaufania lub szacunku do siebie, bezsenność, spadek łaknienia, wyraźny spadek libido oraz niezmiernie poważne - nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie. Należy jednak pamiętać, że by można było mówić o depresji, wspomniane objawy muszą utrzymywać się co najmniej przez dwa tygodnie. Jak rozpoznać depresję u siebie lub u bliskiej nam osoby? Na początek można wykonać test skali depresji wg Hamiltona lub Becka. Najlepiej, by zrobił to specjalista, np. psycholog.

Istotne jest, że depresja nie u każdego wygląda podobnie, bo istnieją różne rodzaje tej choroby: z objawami psychotycznymi, z myślami samobójczymi, bez objawów somatycznych, z urojeniami ksobnymi (osoba cierpiąca na tego rodzaju urojenia jest przekonana, że jest przedmiotem szczególnego zainteresowania otoczenia), depresja maskowana (skryta pod maską dolegliwości somatycznych). A jakie są przyczyny depresji? Zazwyczaj jest ona związana z ciężką sytuacją stresową, jak np. rozwód, śmierć bliskiej osoby, śmierć dziecka, utrata pracy. Początkowe, łagodne objawy mogą ewoluować aż po poważne zaburzenia rytmów dobowych.

Z prowadzonych badań wynika, że na depresję częściej cierpią kobiety. Nawet co piąta matka cierpi na depresje poporodową. Największym ryzykiem zachorowalności obarczone są kobiety w wieku 35-44 lata. Ogólnie, osoby w wieku 20-45 lat oraz po 65. roku życia. Depresja w podobnym stopniu dotyka mieszkańców miast i wsi, jednak to mieszkańcy miast częściej decydują się na wizytę u lekarza psychiatry.

Leczenie depresji polega na przyjmowaniu antydepresantów - leków przeciwdepresyjnych. Choroba ta, ze względu na swą specyfikę, wymaga też odbycia terapii w systemie behawioralno-poznawczym, co pozwala pacjentowi uzyskać wgląd w istotę choroby, zrozumieć towarzyszące jej mechanizmy i nauczyć się nowych zachowań.

Podobnie jak w przypadku innych chorób także w depresji właściwe zachowania mogą pomóc w jej uniknięciu. To nic innego jak prowadzenie higienicznego trybu życia, unikanie stresu, właściwe odżywianie się, przyjmowanie kwasów omega-3, regularny ruch fizyczny, higiena snu, przyjmowanie tryptofanu (zawartego m.in. w czekoladzie, zamieniającego się w mózgu w działającą antydepresyjnie serotoninę), a także pozytywne nastawienie do życia. Osoba narażona z powodów dziedzicznych na wystąpienie depresja powinna być wyczulona na wszelkiego rodzaju niepokojące objawy.

Opublikowano: 2016-03-04

Źródło: Wolmed


Zobacz więcej wiadomości



Napisz swój komentarz
Zobacz komentarze Czytelników



Zobacz więcej komentarzy