DDASamopomocowe grupy osób, które ukończyły 18 lat i są dziećmi alkoholików. W spotkaniach tych grup mogą uczestniczyć zarówno osoby 20 letnie jak i 40, 50 czy nawet 90-letnie.
Na przełomie 1976/1977 roku, w Kalifornii (USA), grupa kilku młodych osób uczestniczących w spotkaniach Alateen, które przestały już być "nastolatkami", zaczęła odwiedzać spotkania grup Alanon. Wkrótce zorientowali się jednak, że mają nieco inne problemy niż pozostali uczestnicy tych spotkań. Utworzyli wówczas nową grupę o nazwie "Nadzieja dla Dorosłych Dzieci Alkoholików" (Hope for Adoult Children of Alcoholics). Nieco później powstała druga grupa o nazwie Generation. W 1978 lub 1979 roku dokonano adaptacji zapożyczonego od Wspólnoty Anonimowych Alkoholików Programu Dwunastu Kroków. W ten sposób powstała Wspólnota Dorosłych Dzieci Alkoholików, która na koniec lat 90. liczyła ok. 1500 grup.
W 1979 roku, dzięki opublikowanym w "Newsweek'u" artykułom Claudii Black, Stefanii Brown i Sharon Wegscheider, problemy dorosłych dzieci alkoholików ujrzały światło dzienne oraz wzbudziły zainteresowanie profesjonalnych terapeutów.
Grupy samopomocowe Dorosłych Dzieci Alkoholików oraz profesjonalne programy terapeutyczne dla DDA zaczęły powstawać na terenie Polski w drugiej połowie lat 80. Wg. danych PARPA w 2000 r. było w Polsce 88 grup DDA.
Określenie dorosłe dzieci alkoholików (DDA) bywa u nas używane również w odniesieniu do dorosłych osób, które wychowywały się w rodzinie alkoholowej, a w węższym znaczeniu do osób, które mają charakterystyczne problemy emocjonalne wynikające z wychowywania się w takich rodzinach, ew. uczestniczące w psychoterapii, nastawionej na rozwiązywanie tych problemów, a prowadzonej przez profesjonalistów.
Zobacz także: nieoficjalna strona DDA w Polsce.
|