RE: Wszechogarniający smutek i strach przed samotnośc.

Autor: Smutie   Data: 2020-06-03, 07:42:51               

Ucieszony gdy nie myślę i gdy jestem wśród ludzi których znam, gdzie czuję się bezpiecznie.

Nie osiągalne? Np. nawiązanie nowych znajomości- poza pracą- nie możliwe, gdzie miałbym to zrobić, nie umiałbym nawet.

Wiesz co mi wychodzi najbardziej? Zarabianie pieniędzy, może nie jestem bogaty ale nie jestem też biedny. Pieniądze szczęścia nie dają...
Źle się czuję, gdy konto się uszczupla, boję się być biedny. Nie chcę.

Co dobrego zrobiłem? Rzadko kiedy, komu odmawiałem. Nawet gdy ktoś prosił mnie o zrobienie czegoś, ja potrafiłem zaoferować pomoc- gdzie musiałem się samodzielnie nauczyć żeby pomóc. Wiedziałem, że mnie polubi.
Jedyny kontakt z ludźmi? W pracy. Choć przyznaję szczerze, że wśród nich, choć ukrywam ból, to ja jestem najzabawniejszy. Strasznie dziwni są Ci ludzie, zapatrzeni we własne pieniądze, Nie zauważyłem nawet by ktoś, kto tam dłużej pracuje, spotykał się po pracy...

Myślisz, że to tak łatwo powiedzieć?
"Kalką"? Nie mogłem robić tego co ja chcę. Często, prawie zawsze choćby wyjście na sanki do kolegów kończyło się : " Nie, bo nie". Dziecko, zabawa? Musiał być spokój bo ojciec ogląda TV. Obejrzeć mogłem to co On ogląda. Czy pamiętam coś pozytywnego z dzieciństwa? Prawie nic. Pamiętam jak ojciec nie raz, wyrzucał mamę z domu. Nie nawidzę go. Gdzie to moje dzieciństwo. To jest silniejsze ode mnie. Do dziś nie lubię jak ktoś krzyczy.
Za młodu chodziłem przestraszony, na początku w szkole w ogóle się nie odzywałem.
Jasne, że mi źle w tej rzeczywistości.
Chciałbym, że ktoś "wziął mnie za rękę"- chodź tutaj, może Ci się spodoba, nie ? to tam.
A nie ktoś kto będzie mnie negował i obrzucał - jak przyjaciel bo nie odzywam się wśród Jego znajomych.

Boję się ludzi...
Mogą mnie zaatakować?
Boję się, nie umiem nawiązywać znajomości. Zero wiary w siebie. Skoro inni mają znajomych, wiążą się w pary - są lepsi, bardziej przystojniejsi...

Odpowiedz